فهرست مندرجات
- عامل هپاتیت C چیست؟
- عوامل خطر در هپاتیت C
- نشانه ها و علائم هپاتیت C
- دوره کمون یا نهفتگی
- عوارض هپاتیت C
- راه های انتقال بیماری
- راه های پیشگیری
- واکسن هپاتیت C
- آزمایشات تشخیصی
- درمان
- تغییر در شیوه زندگی
- چه خدماتی در مراکز خدمات جامع سلامت رائه می شود؟
- مطالعه بیشتر
- پیام های بهداشتی
- رسانه های آموزشی
عامل هپاتیت C چیست؟
عامل هپاتیت C از دسته ویروس های فلاوی ویریده است و به صورت اولیه کبد را درگیر می کند و تا سه هفته می تواند در محیط بیرون زنده بماند. در جهان به طور متوسط 67 درصد تزریق کنندگان مواد مخدر به هپاتیت C آلوده هستند. 75 درصد از افراد آلوده به هپاتیت C از آلوده بودنشان مطلع نیستند.
نکته:
هپاتیت C اولین مقام در دلایل ابتلا به سرطان کبد را دارد.
عوامل خطر در هپاتیت C:
- تماس با خون آلوده به دلیل اقتضای شغلی مانند وارد شدن یک سوزن آلوده به پوست.
- تزریق مواد مخدر.
- ابتلا به بیماری ایدز.
- خال کوبی در یک مکان غیربهداشتی و با استفاده از وسایل غیر استریل.
- دریافت خون آلوده یا یک عضو آلوده.
- دریافت فاکتورهای انعقادی آلوده.
- تحت درمان دیالیز بودن به مدت طولانی.
- متولد شدن از مادر مبتلا به هپاتیت C.
نشانه ها و علایم هپاتیتC:
هپاتیت C تنها در 15درصد موارد به علایم حاد منجر می شود. علایم اغلب ملایم و نامشخص هستند، از جمله کاهش اشتها، خستگی، تهوع، دردهای مفصلی یا عضلانی و کاهش وزن. تنها موارد کمی از عفونت حاد با زردی همراه است.
دوره کمون یا نهفتگی:
دوره کمون در هپاتیت C از دو هفته تا شش ماه می باشد.
عوارض هپاتیت C:
80 درصد افرادی که در معرض این ویروس قرار می گیرند، به عفونت مزمن دچار می شوند. هپاتیت C در میان افرادی که برای چندین سال به این بیماری مبتلا بوده اند، علت اصلی سیروز کبد و سرطان کبد است. بین 10 تا 30 درصد از افرادی که بیش از 30 سال مبتلا بوده اند، به سیروز کبد مبتلا می شوند.
راه های انتقال بیماری:
راه های اصلی سرایت بیماری هپاتیت C در کشورهای توسعه یافته استعمال درون وریدی مواد مخدر است. خالکوبی در یک مکان غیر بهداشتی و با استفاده از وسایل غیر استریل، خطر ابتلا به هپاتیت C را 2 تا 3 برابر افزایش می دهد. در کشورهای در حال توسعه، راه های اصلی سرایت بیماری عبارتند از تزریق خون و شیوه های پزشکی غیر ایمن که علت سرایت در 25 درصد مواد نامعلوم باقی می ماند. ولی تعداد زیادی از این موارد احتمالا به علت استعمال درون وردی مواد مخدر است.
راه های پیشگیری
ترکیبی از راه کارهای پیشگیرانه، نظیر طرح تعویض سرنگ و درمان سوء مصرف مواد، خطر ابتلا به هپاتیت C را در بین تزریق کنندگان مواد حدود 75 درصد کاهش می دهد. آموزش اهداکنندگان خون در سطح ملی امری مهم تلقی می شود، چرا که این کار به معنی پیروی از احتیاطات عمومی در درون مراکز مراقبت های بهداشتی است.
واکسن هپاتیت C:
واکسن اختصاصی برای هپاتیت C موجود نیست ولی برای ایمنی بیشتر توصیه به واکسیناسیون هپاتیت B می شود.
آزمایشات تشخیصی:
تعداد کمی از کسانی که به این ویروس آلوده هستند از وضعیت خود اطلاعی دارند. برای افرادی که در خطر زیادی هستند، مانند کسانی که خالکوبی بر بدن خود دارند یا مواد مخدر تزریقی مصرف می کنند آزمایش توصیه می شود. آزمایش همچنین به افرادی که آنزیم کبدی بالایی دارند توصیه می شود؛ چرا که آنزیم کبدی بالا در اغلب اوقات تنها نشانه مزمن هپاتیت است.
توصیه سازمان های بهداشتی:
افراد در معرض خطر بیماری آزمایش داوطلبانه بدهند.
منافع آزمایش دادن شناختن وضعیت بیماری، درمان به موقع و ریشه کنی ویروس است.
ضررهای عدم آزمایش ناشناخته ماندن بیماری، مزمن شدن آن، نارسایی کبد، سیروز یا سرطان کبد است.
درمان:
افرادی که آلودگی آنها به ویروس هپاتیت C ثابت شده است و دارای ناهنجاری های کبدی هستند می بایست به دنبال درمان خود باشند.
تغییر در شیوه زندگی:
مانند هپاتیت B است.
نکته:
در صورت درمان مناسب بیش از 95 درصد بیماران هپاتیت C در عرض 2 تا 3 ماه به طور کامل درمان می شوند.
چه خدماتی در مراکز خدمات جامع سلامت ارائه می شوند؟
مطالعه بیشتر
پیام های بهداشتی
رسانه های آموزشی