- انتخاب کلمات نامناسب در رابطه با ویروس کرونا و مبتلایان، سبب ایجاد احساسات منفی می شود.
- «انگ»، نگرش‌های منفی و رفتارهای تبعیض آمیز و طرد کننده نسبت فرد یا گروهی از افراد با یک ویژگی خاص است.
- انگ زدن باعث از بین رفتن یکپارچگی جامعه، و منزوی شدن گروهی از افراد می‌شود.
- انگ، باعث می‌شود افراد مبتلا به کرونا، علاوه بر رنج و نگرانی بیماری، از نظر روانی نیز تحت فشار قرار گیرند.
- انگ زدن به مبتلایان به کرونا سبب می شود بیماری خود را پنهان کنند، دیرتر برای درمان مراجعه کنند و اشتیاق کمتری برای انجام رفتارهای بهداشتی و پیشگیرانه داشته باشند.
- کرونا را به منطقه خاصی مانند چین یا شهر خاصی در کشور نامگذاری نکنیم.
- به افراد مبتلا نگوییم «کرونایی» یا «قربانیان کرونا»، به‌جای آن بگوییم « افراد مبتلا به کرونا» یا «افرادیکه به دلیل کرونا فوت کردند و یا تحت درمان» هستند.
- به جای موارد «مشکوک» بگوییم، آنها که امکان دارد ویروس کرونا داشته باشند.
- به جای عباراتی مانند «پخش کردن ویروس»، «آلوده کردن»، یا « مبتلا کردن دیگران»، که با سرزنش همراه است از جملاتی چون «پخش شدن و انتشار ویروس» استفاده کنیم.
- به یاد داشته باشیم افراد سالمند و مبتلایان به بیماری زمینه‌ای در معرض انگ هستند.
- مراقب افراد سالمند در خانواده و اجتماع باشیم و از آنها حمایت کنیم.
- از جملاتی مانند «خوشبختانه فقط افراد سالمند یا دارای بیماری زمینه ای در خطر مرگ هستند»، استفاده نکنیم.
- ضمن رعایت توصیه های بهداشتی و آموزش روش‌های پیشگیری به اطرافیان، با افراد دارای نشانه‌های بیماری، با خشم و طرد برخورد نکنیم.
- مبتلایان به کرونا را به استراحت در منزل و پیگیری درمان تشویق کنیم و حال‌شان را از طریق تلفن یا ایمیل بپرسیم.
- به افراد بیماری که در خانه مراقبت می‌شوند، یادآوری کنیم جدا بودن فرد از دیگران و مجزا بودن وسایل، به معنی خشم یا طرد نیست، بلکه برای مدت کوتاه و برای مراقبت و پیشگیری است.
- به شایعات یا اخبار در مورد ابتلای دوست، آشنا، همسایه و .. دامن نزنیم.
- در زمان همه‌گیری بیماری، مراقب یکدیگر باشیم.
- افراد مبتلا به ویروس کرونا ممکن است هریک از ما یا عزیزان ما باشند، بنابراین آنها را «دیگرانی» جدا از خود ندانیم.