بهداشت دهان و دندان لازمه یک زندگی سالم
پیشگیری از بیماری های دهان و دندان بهتر و با صرفه تر از درمان است.
لبخند زیبایی که در سیمای شما نقش می بندد مدیون دندان های زیبای شما است؛ پس با رعایت بهداشت دهان و دندان در حفظ این گوهر گرانبهای الهی کوشا باشید.
دندان های سالم نقش مهمی را در طول زندگی ایفا می کنند؛ مراقبت منظم دندان ها در منزل، مراجعه مرتب به دندانپزشک و همچنین رژیم غذایی کافی و مناسب، اصولی هستند که رعایت آنها برای همه ما بویژه برای زن بارداری که در انتظار فرزند جدیدی می باشد الزامی است.
جرم گیری دندان ها به سلامت لثه کمک می کند. جرم دندان با مسواک برداشته نمی شود، حتما باید توسط دندانپزشک و با استفاه از وسایل مخصوص آن برداشته شود؛ این کار یک اقدام اصولی برای حفظ سلامت لثه و دندان ها است.
کودکان به حرف های والدین، مربیان و مراقبین بهداشت خوب گوش می کنند. سعی کنید آنها را از کودکی به رعایت بهداشت دهان و دندان عادت دهید.
از شکستن، پسته، بادام، فندق یا مواد سخت دیگر با دندان ها جدا خودداری کنید.
اهمیت دندان های شیری کمتر از دندان های دائمی نیست؛ در حفظ سلامتی آنها به کودکان خود کمک نمائید و مسواک زدن صحیح را از همان زمان کودکی به آنها آموزش دهید.
مادران باردار با رعایت بهداشت دهان و دندان می توانند از ایجاد بیماری های لثه در دوران بارداری جلوگیری کنند.
بچه های عزیز: قبل از استفاده از دهانشویه فلوراید، حتما مسواک بزنید.
رویش دندان های شیری معمولا از سن 6ماهگی شروع شده و تا دو و نیم سالگی با رویش بیستمین دندان شیری کامل می شود.
معمولا در دوره سنی 6 تا 12 سالگی هم دندان های شیری و هم دندان های دائمی در دهان دیده می شوند.
مراقبت از دهان و دندان کودک باید از بدو تولد شروع شود.
اولین دندان دائمی که در پشت دندان های شیری رویش می یابند «اولین دندان آسیای بزرگ یا دندان شماره 6 است که در سن 6 تا 7 سالگی می روید».
با رعایت کامل بهداشت دهان و دندان و مراقبت صحیح از دندان ها می توان دندان های دائمی را تا آخر عمر نگه داشت.
زود از دست دادن دندان های شیری باعث می شود فضای لازم برای رویش دندان های زیرین کاهش یافته و در نتیجه دندان های دائمی در محل اصلی خود رویش پیدا نکنند.
از شایع ترین بیمای های دهان و دندان پوسیدگی و بیماری های لثه هستند که مهم ترین عامل ایجاد کننده آنها «پلاک میکروبی» است.
پلاک میکروبی: لایه بی رنگ، نرم و چسبنده به دندان، شامل باکتری ها و مواد زائد آن که بطور مداوم روی دندان ها ایجاد می شود. پلاک میکروبی به راحتی با آب شسته نمی شود، بلکه فقط با مسواک زدن صحیح و استفاده از نخ دندان می توان آن را از روی سطوح دندانی حذف کرد.
چهار عامل در ایجاد پوسیدگی دندان نقش دارند: میکروب ها، مصرف مواد قندی، مقاومت دندان و فاکتور زمان.
مصرف دخانیات را ترک کنید. کشیدن سیگار یا استفاده از تنباکو، خطر ابتلا به سرطان دهان و پوسیدگی دندان ها را افزایش می دهد. استعمال دخانیات می تواند موجب بوی بد دهان و زرد شدن دندان ها شود.
به طور منظم برای معاینه و کنترل دندان ها به دندانپزشک مراجعه کنید. شما باید در مورد تعداد مراجعات منظم خود به دندانپزشک با او صحبت کنید. برخی افراد در مقایسه با بقیه به جلسات بیشتری نیاز دارند.
استفاده از آدامس های بدون قند، پس از مصرف غذاهای شیرین یا تنقلات به مدت 5 تا 30 دقیقه توصیه می شود.
به محض رویش اولین دندان دائمی در سن 6 تا 8 سالگی کودک، باید شیارهای آن از نظر ابتلا به پوسیدگی مورد معاینه قرار گیرد و در صورت لزوم بسته شوند.
وجود فاصله بین دندان های شیری معمولا طبیعی است و نباید موجب نگرانی والدین شود.
مقدار مختصری بی نظمی و در هم رفتگی دندان های پایینی در سنین 8 تا 9 سالگی معمولا طبیعی است و به مرور برطرف می شود.
درد نکردن دندان ها الزاما بیانگر سالم بودن آنها و نداشتن پوسیدگی نیست.
دندان درد شدید، نشان دهنده تخریب وسیع عاج و عصب دندان است و احتمالا نیاز به عصب کشی دارد.
آیا می دانید قسمت هایی از دندان که در معرض پوسیدگی بوده اند، در صورت رعایت بهداشت دهان، مواد معدنی را جذب می کنند و پوسیدگی متوقف می شود.
هر تغییر رنگی روی سطح جونده دندان ها، الزاما پوسیدگی نیست و نیاز به ترمیم ندارد.
در صورت ترمیم دندان با مواد فلزی غیرهمرنگ (آمالگام)، احتمال حساس بودن دندان به سرما و سایر محرک ها ظرف مدت 45 روز تا 2 ماه وجود دارد.
در صورت ترمیم دندان با مواد همرنگ، حساسیت دندان ها بیش از یک هفته قابل توجیه نیست و باید بررسی شود.
در صورتی که پس از ترمیم دندان خود احساس بلندی در آن دندان می کنید، در اولین فرصت به دندان پزشک خود مراجعه کنید.
در مراحل اولیه پوسیدگی دندان که بیشتر به صورت حساسیت به شیرینی یا سرما نشان داده می شود، به دندان پزشک خود مراجعه کنید.
ظرف مدت 3 هفته پس از پایان عصب کشی، حتما باید پانسمان با مواد ترمیمی دایمی، جایگزین شود.
دندان های عصب کشی شده به دلیل از دست دادن بیشتر بافت های خود، بسیار ضعیف شده و مستعد شکستن هستند.
در صورتی که دندان عصب کشی شده دچار شکستگی شود، لبه آن معمولا به زیر لثه امتداد یافته و نیاز به جراحی لثه را مطرح می کند.
هر دندان عصب کشی شده ای نیاز به روکش ندارد.
دندان هایی که عصب کشی نشده اند نیز ممکن است به دلایل دیگری مانند تخریب وسیع یا زیبایی به روکش نیاز داشته باشند.
در مواردی که چند دندان در کنار هم به صورت جداگانه قرار گرفته اند و لازم است همه آنها روکش شوند، به هیچ عنوان نباید به یکدیگر چسبانده شوند، بلکه باید به صورت جداگانه روکش شوند تا امکان تمیز کردن نواحی بین دندان ها و حفظ سلامت لثه ها میسر شود.
زیر بریج باید بوسیله نخ هایی که از نخ دندان ضخیم تر است و «سوپر فلاس» نامیده می شود، تمیز شود.
عبور دادن دهان شویه با فشار از زیر بریج به پاکسازی بیشتر کمک می کند.
در صورتی که دندان های دو طرف ناحیه بی دندانی سالم هستند، برای پرهیز از آسیب دیدن این دندان ها می توان به کمک امپلنت فضای بین دو دندان را جایگزین کرد.